Tajemnice radosne

1. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie

Modlitwa.To od niej rozpoczyna się każda Boża misja. Jest ona pierwszym krokiem w wypełnianu Woli Bożej. Maryja to wiedziała. Posłaniec z Nieba zastał Ją na modlitwie, wsłuchującą się w głos Boga. Często ludzie mają swój pomysł na ich własną misję; wizję siebie w miejscach, do których nie należą, gdzie Bóg ich nie posyła. Tu jako przykład Jezus daje nam swoją Matkę Maryję. Jej postawa modlitewnego uniżenia jest dla nas wzorem codziennego przyjmowania Woli Bożej; codziennego FIAT w swojej codziennej modlitwie.

2. Nawiedzenie świętej Elżbiety

Gotowość służby. To nasza misja jako chrześcijan. Tej gotowości uczy nas Maryja w drugiej tajemnicy radosnej. Gotowa by służyć najbliższym, udaje się w trudną, uciążliwą podróż, bo wie, że jest ktoś kto potrzebuje Jej pomocy. Nie czeka, aż ktoś inny wykona to za Nią, nie czeka na lepszy moment. Ile razy w naszym życiu nie pomogliśmy komuś, tłumacząc się, że przecież ktoś inny może to zrobić, to nie mój problem. Maryja nie szuka wymówek. Pokazuje nam zachowanie człowieka zasłuchanego w Boże Słowo. Idzie z pomocą, z dobrym słowem, z rękami gotowymi do pracy i Bogiem w sercu.

3. Narodzenie Pana Jezusa

Pokora. Ta tajemnica jest jej ucieleśnieniem. Syn Boga, Stworzyciel godzi się na narodziny w jaskini, szopie, wśród zwierząt. Zasługuje na największe honory, a jednak cieszy się z pokornych pastuszków i ich skormnych darów. Jak często w naszym życiu nie godzimy się na pewne zadania, bo są one poniżej tego co możemy, co potrafimy, bo przecież zostaliśmy stworzeni do wyższych rzeczy i zadań. Tajemnica pokornych narodzin Jezusa uczy nas przyjmować niedogodności w ukryciu naszych serc, chwaląc Boga w ciszy i prostocie betlejemskiej stajenki, bo właśnie tam rodzi się Zbawienie. 

4. Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni

Przyjmowanie woli Bożej. W cierpnieniu swoim, ale i naszych bliskich. Ta tajemnica jest trudną lekcją. Maryja przyjmuje wiadomość, że Jej jedynego Syna, czeka okrutna śmierć i cierpienie, a Ją samą przeniknie niewyobrażalna boleść. Nie wiemy jakie myśli krążyły po głowie Maryi, nie wiemy o Jej strachu ani o wątpliwościach. A jednak przyjmuje tę obietnicę cierpienia. Wie, że jest ono potrzebne. Tajemnica ofiarowania w świątyni to nie tylko ofiarowanie małego Jezusa, to powtórne złożenie ofiary ze swojego życia przez Maryję, kolejne TAK wobec misji wyznaczonej Jej przez Boga. Przyjęcie Woli Bożej wobec siebie jest trudne, jednak rzadko mówi się jak trudne jest zaakceptowanie Jej wobec innych. Patrzenie na cierpienie najbliższych nie mogąc im pomóc jest niezwykle bolesne. Dziś Maryja uczy nas, że to również jest Wola Boża, którą należy przyjąć.

5. Odnalezienie Pana Jezusa w świątyni

Ufność i nadzieja. W trudnych momentach naszej życiowej misji, łatwo jest je utracić, zwłaszcza, gdy gdzieś pośród codziennego zabiegania zgubimy Jezusa. Dla nas ludzi, działanie Boga pozostaje okryte tajemnicą. Wola Boża, Jego misja dla nas pozostaje ukryta przed naszymi oczami. W tej niepewności staje nam przed oczami Maryja- wzór ufności i cierpliwości. Ona nigdy się nie poddała; ani wtedy, gdy szukała po Jerozolimskich uliczkach swojego Syna, ani nigdy później. To ona jest naszym łącznikiem w przyjmowaniu Woli Bożej. To Ona może nam pomóc odnaleźć Jezusa w naszym życiu. Zacznie od pokazania nam drzwi ku świątyni.

Zakończenie

Tajemnice radosne to nauka przyjmowania Woli Bożej w naszym życiu. To najtrudniejsza misja jaką mamy. Dlatego Bóg posyła nam Maryję, swoją Matkę, która nieustannie służy nam jak latarnia morska w ciemnościach naszego życia, wskazująca cel jakim jest Chrystus. Jest naszą najlepszą Nauczycielką w misyjnej drodze do Boga.

Tajemnice światła

1. Chrzest Pana Jezusa w Jordanie

Początek. Wszystko musi się gdzieś zacząć. Misja Chrystusa rozpoczyna się w wodach Jordanu. Tam po raz pierwszy ukazuje się jako Baranek Boży zesłany przez Ojca. Jest Jego Słowem, a towarzyszący Mu zawsze Duch Święty otwarcie potwierdza tę prawdę. Nasza misja, misja chrześcijan również zaczyna się od chrztu. To na nim zostają nam otwarte wrota prowadzące do zbawienia. Jednak by do nich dojść potrzebujemy wypełnić naszą misję. Byśmy nie zgubili się na tej drodze Głos z Nieba wskazuje na Jezusa słowami: “Oto Mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie”.

2. Cud Pana Jezusa w Kanie Galilejskiej

Wspólnota. To nie przypadek, że pierwszy cud dokonał Jezus we wspólnocie i to tak szczególnej jaką jest małżenśtwo. To tu rozpoczyna się życie we wspólnocie, to tutaj kształtuje się i rodzi życie. Jezus błogosławi i jednocześnie ustanawia sakrament małżeństwa. W tym pierwszym objawieniu obecna jest Maryja. Jej ciche wstawiennictwo jest obecne od początków Kościoła. Została posłana przez Boga, żeby orędować za nami u Boga, żeby przed tronem Najwyższego składać nasze prośby. Jezus za Jej wstawiennictwem obdarza ludzkość wielkimi łaskami i darami, wie bowiem, że nikt tak jak Ona nie zna dobrze Woli Bożej i nikt tak jak Ona nie pomoże nam wypełnić naszej misji.

3. Głoszenie Królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia

Głoszenie Ewangelii. Czynił to Jezus, czynili to Apostołowie i uczniowie, czynili to święci i prorocy. Głoszenie Dobrej Nowiny to misja każdego z nas. To pierwotne zadanie każdego chrześcijanina -dzielenie się radością Zbawienia i niesienie Słowa. Może nam się wydawać, że to mówienie kazań z ambony, albo chodzenie od drzwi do drzwi, by “promować” Jezusa, ale prawda jest taka, że Ewangelię najpełniej głosi się przez życie zgodne ze Słowem Boga. To życie według przykazań, to dawanie świadectwa swoim codziennym życiem zgodnym z Wolą Boga. Naszym misyjnym obowiązkiem jest pokazywanie Jezusa każdemu człowiekowi, którego dane jest nam spotkać, nieważne kim jest, skąd pochodzi lub dokąd idzie, bo nie od nas zależy kto jest godzień poznać Jezusa.

4. Przemienienie Pana Jezusa na gorze Tabor

Dar objawienia. Jest on niezwykłą łaską, którą nieliczni są obdarzani, jednak nie jest to obietnica wielkości. To obietnica misji. Troje apostołów wezwanych na górę Tabor otrzymało wyjątkową misję. Piotr miał stanąć na czele Kościoła, miał być przewodnikiem i pierwszym papieżem. Jan miał pozostać przy śmierci Jezusa i zaopiekować się po Jego odejściu Maryją, a Jakub miał jako pierwszy przelać krew męczęńską. Każdy z nich dostał niewyobrażalną łaskę widzenia Boga z Jego Boską mocą i każdemu z nich ta łaska musiała pomóc w najtrudniejszych momentach ich późniejszego życia. Ci, którzy zostają posłani, zawsze otrzymują łaski potrzebne do wykonania zadania, bo Bóg nie powołuje zdolnych, a uzdalnia powołanych.

5. Ustanowienie Eucharystii

Obecność. Jezus Chrystus ustanawiając Eucharystię podczas Ostaniej Wieczerzy obiecał swoją Obecność: do końca świata, każdy kto Go szuka będzie mógł Go odnaleźć w ofierze Mszy Świętej. W niej zostawił największą tajemnicę- Siebie samego; Swoje Ciało i Krew. To dar nieśmiertelnej Miłości, która stała się śmiertelna dla człowieka, by obdarzać go każdego dnia, darem miłosierdzia.  Źródłem życia chrześcijanina i naszym celem jest Eucharystia. To w niej odnajdujemy siły i sens pełnienia naszej misji. Tylko my ludzie zostaliśmy obdarowani tą szczęgólną łąską, z której tak rzadko korzystamy, jakbyśmy nie zdawali sobie sprawy, że codziennie na ołtarzu Jezus umiera dla każdego z nas.

Zakończenie

Tajemnice światła to droga przez misję naszego życia. Zaczęta przy chrzcie i formowana w rodzinie potrzeba ewangelizacji buduje Kościół, wsparta łaską, której źródło jest w Eucharystii. Bóg nie pozostawia nas samych. Uczy nas, czego od nas potrzebuje, żebyśmy stali się Apostołami Nowego Tysiąclecia.

Tajemnice bolesne

1. Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu

Samotność. Misja każdego z nas jest inna. Nie trudno czuć się osamotnionym w zadaniu, które wyznaczył nam Ojciec. Jezus również czuł się samotny. Chociaż Bóg obdarował Go najbliższymi uczniami, tę drogę, tę misję musiał podjąć sam. Bóg jednka nie pozostawia Jezusa samego i nas również nie pozostawia, choć daleko nam do walki jaką stoczył Jezus w Ogrójcu. Nawet w ogromnej trwodze Chrystus niestrudzenie pokazuje nam do kogo należy uciekać się w osamotnieniu i strachu- do Ojca. Gdy modlimy się do Niego w bólu, słabości, gdy czujemy, że wokół nas nie ma nikogo posyła nam ludzi – anioły pocieszenia. On sam staje obok nas i daje nam zwycięstwo.

2. Biczowanie Pana Jezusa

Współcierpienie. Bóg nie oczekuje od nas pocieszenia, nie chce, żebyśmy płakali nad Jego bólem, ale chce, żebyśmy swój ból połączyli z Jego. Podczas misji naszego życia zawsze spotkamy się z cierpieniem. Jest ono nieodłączne z byciem człowiekiem i jest ono nierozerwalne z byciem chcrześcijaninem. W tej tajemnicy jesteśmy zachęceni do łączenia swojego cierpienia z ofiarą Jezusa. Wzywa nas do zanurzenia naszych problemów dnia codziennego w Jego Przenajświętszej Krwi i ofiarowania go w intencji grzeszników, by zamiast opłakiwania Chrystusa cierpieć razem z Nim.

3. Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa

Uniżenie. Król wszystkiego co żyło, żyje i będzie żyć, jest rzucony na kolana. To co czynią z Jezusem jest niczym uczta sprośności i nienawiści, wylewana w szale złości szatana. A pośrodku ciemności, Jezus stoi niczym kolmuna światła. W największym upodleniu, pozostaje czysty i nieskalany. Na dziedzińcu Piłata, Chrystus łączy się ze wszystkimi, którzy w pokorze znoszą zniewagi. Tu zostaje pokonana pycha. Chrystus w tej tajemnicy uczy nas cierpliwości, uniżenia. Niech będzie ona zawołaniem o pokorę w trakcie naszej ziemskiej misji.

4. Droga krzyżowa Pana Jezusa

Wędrówka. Całe nasze życie to droga krzyżowa. Na drodze życia każdego z nas, tak jak na drodze Jezusa pojawiają się płaczące niewiasty, niechętny Cyrenejczyk czy pełna miłosierdzia Weronika. Jednak czy my potrafimy zachować się jak Jezus? Przyjąć nasz krzyż, naszą misję z otwartymi ramionami? Kiedy wola się podda, czy będziemy umieli po raz trzeci wstać? Postawa Jezusa w drodze na Golgotę powinna być wyryta w duszy każdego z nas. To czysta ofiara, najpełniejsze wypełnienie Woli Boga, największa misja dokonana przez Boga Człowieka. Jezus nie odwraca się, nie walczy, a przede wszystkim nie poddaje się. Wie, że historia zostanie napisana na nowo dopiero na krzyżu.

5.  Śmierć Pana Jezusa na krzyżu

Życie. Ta tajemnica pod pozorem okrutnej i samotnej śmierci ukrywa w sobie największy dar jaki otrzymała ziemia. Zbawienie. Życie, które nie będzie miało końca. Golgota jest celem każdego z nas. Jezus dotarł na górę. Ogołocony ze wszystkiego, upokorzony, zawieszony na drzewie krzyża woła do Ojca o przebaczenie, o przebaczenie dla oprawców, ale też o przebaczenie dla nas. Bo to nasze grzechy umieściły Go na krzyżu. Odrzucenie, samotność, pogarda, którą doświadczał miała początek w moim NIE wobec Woli Boga, wobec Jego misji. Wisząc na krzyżu Jezus obejmuje świat. Chce objąć każdego człowieka, chce przygarnąć do serca ciebie i mnie. Chce dać ci miejsce obok siebie. Pozwól się poprowadzić na Golgotę, pozwól objąć się zakrwawionymi ramionami Boga, gdy Ten daje milionom Życie.

Zakończenie

Tajemnice bolesne to historia posłuszeństwa wobec misji nadanej przez Boga. To wzór do naśladowania, to zapewnienie, że w żadnym cierpieniu nie jesteśmy pozostawieni sami sobie. Bóg pozwala na cierpienie w naszym życiu, byśmy mogli pozostać mu wierni, bo złoto zostaje wypróbowane w ogniu.

Tajemnice chwalebne

1. Zmartwychwstanie Pana Jezusa

Nadzieja. Jezus jest światłem i życiem. Pokonał ciemność i śmierć. Mając łaskę wiary w Jego zmartwychwstanie, nie musimy lękać się zła. Niech naszą misją będzie niesienie nadziei tym, którzy jeszcze nie przyjęli Jezusa za swojego Pana i Zbawiciela. Bądźmy Pielgrzymami Nadziei.

2. Wniebowstąpienie Pana Jezusa

Działanie. Jezus w niebo wstępując, zostawia nas ze słowami „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu.” To wezwanie wymaga naszej odpowiedzi w działaniu- siania ewangelicznych ziaren w naszym otoczeniu.

3. Zesłanie Ducha Świętego

Jedność. Duch Święty wieje tam, gdzie chce, prowadzi misjonarzy w odległe zakątki świata, gdzie doświadczają innych realiów, odmiennych języków, kultury. Choć różni, przyjmując wiarę, wszyscy jesteśmy jedno w Chrystusie.

4. Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny

Droga. Maryja wniebowzięta daje świadectwo o swoim życiu, od początku do końca oddanym Bogu. Wskazuje nam drogę do swojego Syna i pokazuje, że w naszej duchowej podróży mamy nieustannie wpatrywać się w niebo.

5. Ukoronowanie Najświętszej Maryi Panny na Królową Nieba i Ziemi

Miłość. Jesteśmy synami i córkami Króla, Jego dziedzicami. Możemy mieć udział w chwale Bożej. Ta niepojęta Miłość uzdalnia nas do rzeczy po ludzku niemożliwych. Ta miłość przynagla nas, by iść i głosić Ewangelię. By cała ziemia oddawała chwałę Panu.

Zakończenie

Tajemnice chwalebne to przyjęcie wiarą przez Ducha Świętego prawdy o zmartwychwstaniu Jezusa i wezwanie, by nie zostawiać dla siebie nadziei na życie wieczne, lecz poszerzać Królestwo Niebieskie.

rozważania opracowania Diakonia Misyjna Ruchu Światło-Życie diecezji zielonogórsko-gorzowskiej